Otizmli Bireyler İçin Açık Yeşil Alanların Önemi ve Tasarımı

F. Esra Büyükkal

doi:10.53463/ecopers.20240309

Authors

F. Esra Büyükkal Süleyman Demirel University, Institute of Applied and Natural Sciences, Department of Landscape Architecture, ISPARTA/Turkey https://orcid.org/0009-0000-3592-9475

DOI:

https://doi.org/10.53463/ecopers.20240309

Keywords:

Otizm, Yeşil alan tasarımı, Tasarım

Abstract

Open green spaces are places that offer important features for individuals with autism spectrum disorder (ASD). These spaces have positive effects on individuals with autism in terms of their emotional, social and physical development thanks to the elements such as tranquilisers, social interaction opportunities and physical activities offered by nature.

This study includes literature research, questionnaire study for parents of children with autism, and finally, examination of the methods and stages used in data analyses and providing information. Within the scope of the questionnaire, 27 questions were asked to parents and parents were asked to answer through Google forms. Within the scope of the research, 52 parents participated in the study.

According to the data obtained from the results of the study, it was determined that the attitudes and behaviours of individuals with autism in open and green spaces were more positive and the importance of design criteria for individuals with special needs in the design of open green spaces was emphasised and design suggestions were presented.

References

Açıksöz, S., Bollukçu, P., Gökçe, G. C., ve Yar, Z. S. (2016). Zihinsel ve Ruhsal Engellilere Yönelik Terapi Bahçeleri: Özel Bakım Merkezleri Örneği.

Akkuş, P. Z., ve Utine, G. E. (2016). Rett sendromu. Cocuk Sagligi ve Hastaliklari Dergisi, 59(2).

Altınçekiç, H. (2000). Peyzaj mimarlığında renk ve önemi. Journal of the Faculty of Forestry Istanbul University, 50(2), 59-78.

Barut, B., ve Kara, Y. (2020). Ekolojik sosyal hizmet perspektifinden hortikültürel terapi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 31(1), 218-240.

Berar, C., Silivășan, M., ve Bala, M. (2011). Study on achieving a garden of senses in Icloda Locality, Timis County. Journal of Horticulture, Forestry and Biotechnology, 15(3), 75-80.

Bergeman, J. A. (2012). Evaluating the healing effects of design elements in therapeutic landscapes: A case study of Rosecrance healing garden.

Bulut, Y., ve Göktuğ, T. H. (2006). Sağlık bulma yönünde çevresel bir etken olarak iyileştirme bahçeleri. Journal of Agricultural Faculty of Gaziosmanpaşa University (JAFAG), 2006(2).

Bulut, Z., ve Kılıçaslan, Ç. (2009). Çocuğa özgüven kazandırmada önemli bir ilke; çocuk oyun alanlarında güvenlik.

Çelik, A., Ender, E., ve Akdeniz, N. S. (2015). Engelsiz parklarda peyzaj tasarımı. Tarım Bilimleri Araştırma Dergisi, 8(2), 5-11.

Çetinkaya, H., Ek, N., Çifçi, Ş., Işın, D., Yıldız, E., ve Bulut, Ş. (2023). Otizm Spektrum Bozukluğuna Genel Bir Bakış. Sciences, 9(69), 3735-3744.

Danış, M. Z. (2001). Otistik çocuklar. Ufkun Ötesi Bilim Dergisi, (2), 65-82.

Demirkan, G. Ç. (2019). İyileştirici bahçeler ve tasarım kriterlerinin değerlendirilmesi. Turkish Journal of Agriculture-Food Science and Technology, 7(1), 148-151.

Dinure, M. (2022). Otizm spektrum bozukluğu ve beslenme. İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 4(2), 66-71.

Duman, G., ve Koçak, N. (2013). Çocuk oyun alanlarinin biçimsel özellikleri açisindan değerlendirilmesi (Konya İli Örneği). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(1), 64-81.

Girli, A. (2007). Asperger sendromlu ve yüksek işlevli otistik çocukların eğitimden yararlanma düzeyleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 8(02), 23-43.

Gonzalez, M. T., ve Kirkevold, M. (2015). Clinical use of sensory gardens and outdoor environments in Norwegian nursing homes: A cross-sectional e-mail survey. Issues in Mental Health Nursing, 36(1), 35-43.

Güller, E., ve Kaya, S. İ. (2016). Mekan Renklerinin Zihinsel Engelli Çocukların Mekanı Algılamasındaki Etkisi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 36(3).

İrtenk, T. (2011). Otistik çocuk özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinin mimari tasarım açısından incelenmesi.

Kaya, L. (2019). Spor dersi alan otizm spektrum bozukluğu olan çocukların, ebeveynlerinin yaşam kalitesinin araştırılması.

Keçecioğlu, P. (2014). Ruh sağlığı kurumlarında iyileştirme bahçelerinin irdelenmesi ve peyzaj tasarım ilkelerinin belirlenmesi.

Koç, E. (2002). The impact of gender in marketing communications: The role of cognitive and affective cues. Journal of Marketing Communications, 8(4), 257-275. https://dx.doi.org/10.1080/13527260210145993

Külekçi, E. A. (2023). İyileştirme Bahçeleri Ve Uygulanabilir Konsept Tasarımların Oluşturulması:Erzurum Örneği Muhammet Emre YAZICI Yüksek Lisans Tezi.

Lantz, B. (2006). Therapeutic gardening with physical rehabilitation patients. Journal of Therapeutic Horticulture, 34-38.

Manippa, V., ve Tommasi, L. (2023). The shape of you: Do individuals associate particular geometric shapes with identity? Current Psychology, 42(12), 10042-10052.

Marcus, C. C. (2007). Healing gardens in hospitals. Interdisciplinary design and research e-Journal, 1(1), 1-27.

Moore, R. C. (1993). Plants for Play: A Plant Selection Guide for Children’s Outdoor Environments. ERIC.

Mostafa, M. (2014). Architecture for autism: Autism ASPECTSSTM in school design. International Journal of Architectural Research: ArchNet-IJAR, 8(1), 143-158.

Namlı, S. (2012). Spor yapan veya yapmayan otistik engelli bireylerin davranış ve motor performanslarının karşılaştırılması.

Oğuz, D., ÇAKCI, I., Sevimli, G., ve Özgür, Ş. (2010). Yaslı bakım evlerinde dıs mekân tasarımı. Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi, 3(1-2), 23-33.

Perrins-Margalis, N. M., Rugletic, J., Schepis, N. M., Stepanski, H. R., ve Walsh, M. A. (2000). The immediate effects of a group-based horticulture experience on the quality of life of persons with chronic mental illness. Occupational Therapy in Mental Health, 16(1), 15-32.

Philips, C., Butler, P., ve Brooks, M. (2011). The healing circle: A sensory garden for all abilities. Barwon Commu-nity Leadership Program, Community Project, 1-17.

Pouya, S. (2023). Zihinsel Engelli Çocuklara Bireysel Bahçe Terapisinin Uygulanması ve Gelişimlerinin Değerlendirilmesi. Akademia Doğa ve İnsan Bilimleri Dergisi, 8(1), 40-61.

Pouya, S., ve Savaş, S. (2020). Engelsiz Çocuk Oyun Alanları. GSI Journals Serie A: Advancements in Tourism Recreation and Sports Sciences, 3(1), 17-34.

Sağlık Bakanlığı. (2016). ‘Otizmin Farkındayım, Farklılıklara Saygılıyım’. Geliş tarihi 14 Kasım 2023, gönderen https://www.saglik.gov.tr/TR,19827/otizmin-farkindayim-farkliliklara-saygiliyim.html

Sempik, J., ve Aldridge, J. (2005). Social and therapeutic horticulture in the UK: the growing together study. Leicestershire: Centre for Child and Family Research, Loughborough University.

Seven, N., ve Tazebay, H. I. (2023). Otizm Dostu Mekân Tasarımı: Sistematik Literatür Taraması. İçinde Doğa ve Mühendislik Bilimlerinde Güncel Tartışmalar (1. bs, s. 18). Ankara: Bilgin Kültür Sanat Yayınları.

Susuz, Ç., ve Doğan, B. G. (2020). Halk sağliği bakişiyla otizm spektrum bozukluğu/autism spectrum disorder with public health perspective. ESTÜDAM Halk Sağlığı Dergisi, 5(2), 297-310.

Sürmen, A. (1998). Çocuk Psikolojisi ve Çocuk Oyun Alanı Düzenleme Prensipleri Arasındaki ilişkiler. ZKÜ Bartın Orman Fakültesi Bitirme Tezi, Bartın.

Szofran, J., Myer, S., ve Meyer, S. (2004). Horticultural therapy in a mental health day program. Journal of Therapeutic Horticulture, 32-35.

Şekerci, C., Özgen, E., ve Dündar, Z. (2016). Mekân Tasarımında Rengin Önemi. İçinde İç Ve Dış Arasındaki Çeper Temalı Ulusal Mekân Tasarımı Sempozyumu 2016 Bildiri Kitabı (S. 13).

Şensoy, N. (2017). Otizm spektrum bozukluğu olan bireyler için duyu bahçesi tasarımı. İnönü Üniversitesi Sanat Ve Tasarım Dergisi, 7(15), 115-128.

Taft, S. B. (2004). Therapeutic horticulture for people living with cancer: The healing gardens program at cancer lifeline in Seattle. Journal of Therapeutic Horticulture, 16-23.

Tandoğan, O. (2021). Kapsayıcı çocuk oyun alanları için tasarım ölçütleri. Artium, 9(1), 11-20.

Türkan, E., ve Önder, S. (2011). Balıkesir kenti çocuk oyun alanlarının irdelenmesi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 8(3), 69-80.

Uslu, A. (2008). Zihinsel ve Fiziksel Engelliler İçin Hortikültürel Terapi. Ufkun Ötesi Bilim Dergisi, 8(1-2), 5-24.

Uslu, A., ve Shakouri, N. (2012). Zihinsel ve Fiziksel Engelliler İçin Hortikültürel Terapi. Journal of Forestry Faculty of Kastamonu University, 12(1).

Yavaş, R., Aslan, E., AÇIKÇA, F., Mikail, Ö., ÇALIŞKAN, A. B., ve Kuyumcu, F. Ç. (2020). Bakım Merkezlerinde Bir Sosyalleşme Aracı Olarak Hortikültürel Terapinin Kullanımı. Ufkun Ötesi Bilim Dergisi, 20(1), 223-231.

Yazıcı, K. U. (2014). Çocuk Psikiyatrisi Pratiğinde Nadir Bir Durum: Çocukluk Çağı Desintegratif Bozukluğu. (27), 352-355. https://doi.org/10.5350/DAJPN2014270411