Adaptation and Effect of Virtual Reality Application on Interior Architecture Profession
DOI:
https://doi.org/10.53463/inda.20240274Keywords:
Virtual reality, interior architecture, augmented reality, perception in interior space, design processAbstract
Digital design projects and the advancement of technology affect the field of interior architecture as it affects all design fields. The error rates of the projects presented with traditional methods and customer satisfaction have decreased. With the advancement of technology, designers looking for different presentation styles and practical solutions have entered new searches. Virtual reality has started to be used in the field of interior architecture as it is used in health, entertainment and many similar fields. For this reason, it is seen that virtual reality is used in project presentations in architecture, interior architecture and other fields to make the design qualified and gain speed. This article focuses on the benefits of virtual reality technology in design processes. Problems such as the inability to express the design directly and the inability to achieve the expected physical results are minimized thanks to virtual reality. The project aims to increase customer satisfaction and save time and cost by experiencing elements such as color, proportion, texture and material control in a virtual environment. Virtual reality allows visualization of the design, helping users to better understand the project and identify potential problems at an early stage.
Downloads
References
Aydınöz, A. (1995). Batılılaşma sürecinde Türk mimarlığı. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi, Güzel Sanatlar Fakültesi Yayınları.
Balamir, A. (1985). Mimarlık söyleminin değişimi ve eğitim programları. Mimarlık Dergisi, 85(5), 9-15, Ankara. Erişim adresi: http://dergi.mo.org.tr/dergiler/4/524/7674.pdf.
Bardak S. (2007). İç mimarlık eğitiminde bilgisayar destekli tasarımın yeri ve sorunları (Yüksek Lisans Tezi). Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, İstanbul.
Brooker, G. ve Stone, S. (2011). İç mekan tasarımı nedir?, ISBN:978-9944- 757-40-9, İstanbul: YEM Yayınevi.
Campbell, N. ve Seebohm, C. (1992). Elsie De Wolfe: Dekoratif bir yaşam, (1rd ed.). Newyork: A Panache Press Book.
Chaos. (2024, 5 Ocak). 3D görselleştirme teknolojisinde dünya lideri. Erişim adresi: https://www.chaos.com/about.
Ching, Francis. D. K. (2004). İç mekân tasarımı resimli, ISBN:975-8599-37-2, İstanbul: YEM Yayınevi.
Ching, Francis D. K. (2006). İç mekân tasarımı - resimli, 2.Basım, İstanbul: Yem Yayınları.
Coates, G. (2005). Program from ınvisible site a virtual she, a multimedia performance work presented by george coates performance works, San Francisco, CA.
Çelik, G. G. (2008). İç mimarlık eğitim programlarının, karşılaştırmalı analizine yönelik bir çalışma. (Yüksek Lisans Tezi) Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
Demirbaş, Ö. O. (2012). İç mimarlık sektörüne genel bir bakış: Sektörel değerlendirme, TSE İç Mekân Tasarımı Standard Dergisi, 51, 589. Erişim adresi: http://www.adjournal.net/articles/112/11214.pdf.
Eğinli M. A. ve Nacaklı, Y. (2020). Uçak bakım eğitimlerinde artırılmış gerçeklik kullanımının değerlendirilmesi. Journal of Aviation, 4(1), 61-78. doi.org/10.30518/jav.738367.
Erbaş, Ç. ve Demirer, V. (2014). Eğitimde artırılmış gerçeklik uygulamaları: Google glass örneği, Journal of Instructional Technologies & Teacher Education, 3 (2), 8-16. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/231319.
Eschen, H., Kötter, T., Rodeck, R., Harnisch, M. ve Schüppstuhl T. (2018). Augmented and Virtual Reality for Inspection and Maintenance Processes in the Aviation Industry. Procedia Manufacturing, 19, 156-163. https://doi.org/10.1016/j.promfg.2018.01.022.
Gaddis, T. (1998). Virtual reality in the school. Virtual reality and education laboratory. East Carolina University.
İçten, T. ve Bal, G. (2021). Askerî alanda artırılmış ve sanal gerçeklik araçlar: Sistemler, zorluklar ve çözümler. Savunma Bilimleri Dergisi, 40. https://doi.org/10.17134/khosbd.1001198.
Kaptan, B. (2013). İç mimarlıkta meslek kuruluşu ve örgütlenme sorunu, İÇMİMAR TMMOB İçmimarlar Odası Resmi Yayını, 31.
Kaptan, B. B. (2001). İç mekânın niteliğini belirleyen öğelerin görsellik kazanmasını sağlayan oluşumlar. Anadolu Sanat Dergisi, 11, 113-130.
Kaptan, B. B. (2003). 20. yüzyıl toplumsal değişimler paralelinde iç mekân tasarımı eğitiminin gelişimi. (Sanatta Yeterlik Tezi), Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Kılıç, O. (2020). İç mekânda doku etkisinin kurgulanmasında tasarımcı yaklaşımlarının incelenmesi. Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi, 18, 858-867. https://doi.org/10.31590/ejosat.682979.
Kilmer, R. ve Kilmer, W. O. (2012). Designing interiors, wadsworth cengage learning (2rd ed.). Boston: John Wiley & Sons.
Küçükerman Ö. (2014). 1970'de Türk sanatı: İçmimarlık. içinde U. Şumnu, (Ed.). Dosya 2: Türkiye'de İçmimarlık ve İçmimarlar (s.27-30). İstanbul: Ada Matbaacılık.
Massey, A. (2001). Interior design of the 20th century. Singapore: Thames and Hudson. Nonis, D. (2005). 3D virtual learning environments. Ministry of Education, Singapore.
Orhan Özen, S. ve Karaman, K. (2011). Eğitimde gerçekliğe yeni bir bakış: Harmanlanmış ve genişletilmiş gerçeklik. XVI. Türkiye’de İnternet Konferansı’nda sunulan bildiri, İzmir, Türkiye.
Pfeiffer, B. (1991). Frank Lloyd Wright. Nurnberg: Benedikt Taschen.
Pile, J. (2005). A history of interior design. (1rd ed.). London: Laurence King Publishing.
Pile, J. (2013). The history of interior design. Kanada: Wiley Yayınevi.
Piotrowski. C. M. (1989). Professional practice for ınterior designers (1rd ed.). New York: Van Nostrand Reinhold.
Ritsos, P. D., Ritsos, D. P. ve Gougoulis, A. S. (2011, Şubat). Standards for augmented reality: A user experience perspective. 2nd International Workshop on AR Standards sunulan bildiri. Barselona, İspanya.
Riva, G. (1997). Virtual reality in neuro-psycho-physiology (1rd ed.). Amsterdam: IOS Press.
Seçer Kariptaş, F., Eribol, C. ve Çıkırıkçı, B. (2022). Uzaktan eğitimin iç mimarlık proje stüdyolarındaki üretimlere etkileri. Haliç Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 5(1), 25-42. doi.org/10.46373/hafebid.1059982.
Stone, R. J. (1991). Virtual reality and cyberspace: from science fiction to science fact. Information Services and Use, 11, 283-300. Erişim adresi: https://www.learntechlib.org/p/145138/.
Şekerci, C. (2017). Sanal gerçekliğin iç mimarlık eğitimine etkisi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Tate, A. ve Smith, C. R. (1986). Interior design in the 20th Century. New York: Harper And Row Publishers.
Wiederhold, B. K. (2006). The potential for virtual reality to improve health care. The virtual reality medical center. VRMC: The Virtual Reality Medical Center, 1-20.
Yılmaz, M. E. (2017, 11 Aralık). Mimari proje sunumlarında yeni trend: Sanal gerçeklik. Erişim adresi: https://journo.com.tr/mimari-proje-sunumlarinda-yeni-trend-sanal-gerceklik.
Yılmaz R. M. ve Göktaş Y. (2018). Using augmented reality technology in education. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 47(2), 510-537. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/pub/cuefd/issue/40033/376066.
Zafer, D. Z. (2007). Mimari tasarım sürecinde sanal gerçeklik teknolojilerinin etkisi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Eskişehir Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Journal of Interior Design and Academy
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.
